Uit tijdschrift voor hedendaagse kunst Artefactum:

(...) Ook Hugo Boxhoorn blijkt een revelatie. In Lokaal 01 lag een groep grijze tegels waar touwen uit tevoorschijn komen. Op de tegels staan woorden: loyaliteit, zwijm, geloof, hoop, trouw, passie,hartstocht, begeerte, roes, verlangen, troost, droom, schroom, intentie, pose, obsessie. Een verwarrend beeld waarover je veel én niets kunt denken. In de Beyerd lagen ook zestien van dergelijke tegels, maar hier zijn de woorden vervangen door oerhollandse rookworsten. Ik meende dit beeld toevallig in de juiste volgorde gezien te hebben: de zwaarwichtigheid van het woord wordt te niet gedaan of op z'n minst gerelativeerd door het banale van de rookworst. De, overigens prachtig vormgegeven, catalogus had echter nog een adddertje onder het gras in petto: Boxhoorn onthult hierin immers dat elke tegel zowel drager is van een woord als van een rookworst.

Niet voor niets stelt hij dat 'het gedeelde beeld' suggereert dat het beeld oorspronkelijk een eenheid is geweest. Er valt anders niets te delen, stelt Boxhoorn. (...) Een beeld op twee plaatsen is een dilemma, een beeld streeft naar eenheid. Eén beeld; bekeken van de reële zijde of bekeken van een imaginaire zijde. De bovenkant of de onderkant; welke werkelijkheid men ziet hangt af van waar men staat. Deze stellingname van Boxhoorn is wellicht ook de meest adekwate omschrijving van wat Lokaal 01 over kunst zegt.
 
Edith Doove, mei 1992.